Als we iemand de koningin van de koffiemachine mogen noemen, dan is het onze Danique wel. Een barista pur sang – bind haar een blinddoek voor en ze weet nog steeds welke boon in welk bakkie zit. Koffie is niet haar baan, het is haar leven. En al die liefde, dat vakmanschap, die passie – tja, dat proef je.
“Is Douwe Egberts niet iets voor opa’s en oma’s”
Danique vertelt haar verhaal als barista
In de winter van 2015 waaide ze voor het allereerst bij ons binnen. “Ik kom oorspronkelijk uit Twente, maar toen mijn vriend in Leeuwarden ging studeren, besloot ik met hem mee te gaan.” Het stel had daarvoor de wereld rondgereisd en in Australië verloor Danique haar hart aan koffie. “Daar was koffie echt een ding. Op iedere straathoek vond je wel een hippe koffiebar. Het leek me wel wat, om in zo’n tentje te werken.” En liet zo’n tentje in Leeuwarden nou precies een hippe barista zoeken. “Toch heb ik best even getwijfeld, hoor. Want Douwe Egberts, dat was toch van die koffie die ze vooral bij opa en oma drinken?”
De droom van een barista
Maar alles klopte toen Danique voet over de drempel zette. “Ik voelde me sinds lange tijd weer écht ergens thuis.” Klein was het café toen nog, één verdieping met een handjevol tafels. “Maar zo knus, gezellig en warm. Ik was er altijd, ook als ik niet hoefde te werken. Ik woonde er gewoon een beetje.” Ze leerde de fijne kneepjes van het vak, bekwaamde zich tot een ware latte art-kunstenares en sloot vriendschappen voor het leven. Waar haar collega’s naast hun werk nog volop bezig waren met school, studeerde Danique koffie. Dat was háár vak. Om zich nog verder te ontwikkelen, besloot ze na drie jaar het ruime sop te kiezen. “Ik wilde echt een koffie-expert worden en in Den Haag kreeg ik de kans om in een branderij met specialty coffees te werken. Een kans die ik moest grijpen.”
Terug naar de basis
In Den Haag groeide ze uit van koffiekenner tot koffie-expert. “Het was te gek daar, ik heb zoveel geleerd”, vertelt Danique. Maar ondertussen groeide ook het verlangen naar thuis – naar Twente. “Mijn vriend en ik misten onze familie en vrienden. Het was tijd om terug te gaan.” Al die jaren stond ze achter de counter, maar voor het allereerst vond ze een kantoorbaan. Heerlijk, zou je misschien denken. Geen geren en gevlieg, geen gekke tijden, eens vrij met Kerst en oud en nieuw. “Maar ook nogal saai, als je het mij vraagt”, lacht Danique. Eén ding wist ze zeker: dit is het niet. “En toen hoorde ik dat er in Enschede een D.E Café zou komen.”
Het ultieme D.E-gevoel
Met één appje was het geregeld: Danique mocht terugkomen in de rol van bedrijfsleidster. “Oud en vertrouwd, maar toch ook nieuw. Een nieuw pand, nieuw team en nieuw gevoel.” Maakte ze de eerste weken met gemak het dubbele aantal uren om de boel op de rit te krijgen, inmiddels vinden alle barista’s hun weg. “Kijk, je hebt een bepaald doel, een visie. Je wil gewoon dat het ultieme D.E-gevoel ook hier de boventoon voert. Om dat voor elkaar te krijgen, zet ik met alle liefde een stapje harder.”
Geluk zit in de kleine dingen
En die liefde kreeg Danique terug. Van haar collega’s én van gasten. “Dat je iemand zo blij kunt maken met een lekkere kop koffie, een muziekje op de achtergrond en een flikkerend kaarsje. Dat is toch geweldig? Die simpele, pure dingen, daar gaat het uiteindelijk om.” Puur, net zoals haar eigen favoriete kop filterkoffie. Met de hand gemalen, gewogen en gegoten, thuis in haar keukentje. “Da’s toch wel echt mijn eigen ultieme genietmomentje.”
